Witamy 3 - latki

Dzień adaptacyjny dla nowoprzyjętych dzieci

31 sierpnia 2023r.

w godz. 10.00-11.00

Zebrania organizacyjne odbywają się zawsze na początku września.

Dzieci mogą przynosić do przedszkola swoją zabawkę.

Co dzieje się w naszym Przedszkolu              

   Wirtualny spacer po Przedszkolu

Dokumenty do uzupełnienia:

TUTAJ

Jak pomóc dziecku w adaptacji do przedszkola?

W domu:

Rozpoczęcie nauki w przedszkolu to dla dziecka ogromna zmiana i związane z nim przeżycie, dlatego ważne jest przygotowanie malucha do nowego etapu - roli przedszkolaka.

• Powiedz dziecku o zmianach, jakie je czekają. Wytłumacz, co to jest przedszkole, po co dzieci tam chodzą i co się tam robi.   Nigdy nie strasz dziecka przedszkolem ("Poczekaj no, już pani w przedszkolu nauczy cię porządku !").

• Jeżeli do tej pory dziecko było z Tobą nierozłączne, to moment pójścia do przedszkola może być dla niego (i dla Ciebie) bardzo trudny. Dlatego ćwicz „rozstania" już wcześniej. Najpierw na krótki czas (np. na godzinę) zostaw pociechę u kogoś z rodziny. Następnie przedłuż nie­co ten czas. Zawsze jednak żegnaj się z dzieckiem (a nie znikaj, gdy jest czymś zajęte). Określ, kiedy wrócisz, w sposób jasny dla dziecka, np. gdy skończysz oglądać  wieczorną bajkę, a nie za godzinę.

• Wspieraj dziecko w jego samodzielności, unikaj wyręczania we wszystkim. Bardzo ważna jest nauka czynności samoobsługowych - ubierania, rozbierania, ko­rzystania z toalety, komunikowania otoczeniu swoich potrzeb (dzieci mają problem z  wypowiedzeniem swoich potrzeb, bo do tej pory mama lepiej znała potrzeby dziecka niż ono samo. Dużo łatwiej adaptują się dzieci samodzielne, niż te zależne od dorosłych.

• Wspólne kupowanie wyprawki dla przyszłego przedszkolaka.

W przedszkolu:

• Odprowadzając dziecko do przedszkola, skróć rytuał pożegna­nia. Pomóż dziecku się przebrać, odprowadź do jego sali, pożegnaj się i wyjdź. Nie obciążaj dziecka swoim niepokojem! Nie spraw­dzaj, jak  sobie radzi, zaglądając za drzwi. Jeśli pociecha to zauważy, resztę dnia spędzi przy drzwiach, bo skoro mama zajrzała raz, to może jeszcze zajrzy.

• Jeżeli dziecko płacze, nie pozwól, by to zachwiało Twoją pewnością siebie. Jeżeli ulegniesz i w tym momencie zabierzesz pociechę do domu, to przy następnej próbie odprowadzenia do przedszkola będzie jeszcze gorzej. Maluch nauczy się, że za pomocą łez uniknie rozstania.

• Gdy znikniesz z pola widzenia dziecka, będzie ono mogło skupić się na radzeniu sobie z emocjami i zaangażuje się w  zabawy nowymi zabawkami, kontak­ty z kolegami itd., jeżeli będziesz przedłużać rozstanie, maluch całą energię będzie kierować na próby uniknięcia trudnej sytuacji.

• Nigdy nie stosuj manewru „ucieczki" — nie zostawiaj dziecka bez pożegnania, licząc na to, że nie zauważy Twojego zniknięcia. Maluch na pewno sie zorientuje i może przeżyć taką sytuację jak porzucenie. Zburzysz w ten sposób jego zaufanie i zachwiejesz poczuciem bez­pieczeństwa.

• Powiedz dziecku, kiedy odbierzesz je z przedszkola, podając punkt w czasie, który będzie dla niego łatwy do określenia (np., gdy skończycie popołudniową drzemkę lub gdy skończycie jeść podwieczorek). Bezwzględnie dotrzymaj tej obietnicy, bo inaczej dziecko przestanie Ci wierzyć.

• Na początku dobrze jest skrócić czas pobytu w przedszkolu, by ułatwić dziecku adaptację. Jeżeli to możliwe, przez jakiś czas odbieraj dziecko, np. po obiedzie. Ustal z nim, kiedy czas jego pobytu zostanie przedłużony i w dniu, gdy ma to nastąpić, przypomnij maluchowi, że od teraz będziesz po niego przychodzić np. po podwieczorku.

• W okresie adaptacji wsparciem dla dziecka może być zabranie do przedszkola jakiegoś przedmiotu, który daje malcowi poczucie bezpieczeństwa (ulubiony pluszak lub rzecz kojarząca sie z rodzicem, np. szal mamy).

• Wspieraj dziecko w radzeniu sobie z emocjami, które w tym trudnym dla niego okresie mogą być bardzo silne. Pamiętaj, że lęk, niepokój czy żal rozstania są w tej sytuacji czymś naturalnym. Dlatego nie zaprzeczaj tym uczuciom, unikaj stwierdzeń: Tylko nie płacz, prze­dszkole jest super! Jeżeli widzisz, że nie jest to zgodne z tym, co dziecko w tej chwili przeżywa, powiedz lepiej: Zdaje się, że się trochę boisz, chyba jest ci smutno itp. Jeżeli zaak­ceptujesz negatywne uczucia dziecka, maluch szybciej się z nimi upora.

• Nie porównuj dziecka z rówieśnikami czy starszym rodzeństwem. Nie mów „Popatrz, Jasio nigdy nie płacze w przedszkolu”. Każde dziecko może mieć inne tempo adaptacji i w inny spo­sób reagować emocjonalnie na różne sytuacje, więc porównania nie mają sensu, a są dla malucha krzywdzące.

• Pamiętaj, że nawet, jeśli znajdziesz idealne przedszkole i dobrze przygotujesz dziecko, i tak Twój maluch ma prawo wyrażać sprzeciw i niezadowolenie - w końcu w jego życiu zaszła radykalna zmiana i potrzeba czasu, aby ją zaakceptował. Jeśli przetrwacie pierwszy miesiąc, dalej będzie już z górki i tylko patrzeć jak Twój maluch z przejęciem opowie Ci o swych pierwszych przyjaźniach.

Okres adaptacji przebiega różnie, jedno dziecko po tygodniu ma już najgorsze za sobą, inne swój trudny czas zaczyna dopiero po miesiącu (i to też jest normalne) - bo dopiero wtedy zrozumiało i w pełni odczuło, że pewien etap skończył się bezpowrotnie, a ono wolałoby żeby było tak jak dawniej.

Umiejętności przedszkolaka

Maluch w wieku 3 lat powinien umieć:

• Samodzielnie korzystać z toalety (zdjąć majtki, korzystać z papieru toaletowego, założyć majtki, spuścić wodę umyć ręce i wytrzeć w ręcznik).

• Samodzielnie zjadać posiłki (posługiwać się łyżką, widelcem i pić z kubeczka).

• Samodzielnie zdejmować i zakładać  przynajmniej niektóre części garderoby (dziecko nie musi rozróżniać prawej skarpetki od lewej ani samodzielnie wciągać rajstop, ale powinno umieć założyć  koszulkę, sweter, spodenki lub spódniczkę). Dziecko wyręczane w czynnościach samoobsługowych nie potrafi później samodzielnie myśleć i wykonywać prostych poleceń podczas zajęć.

• Sygnalizować swoje potrzeby ( "chcę do toalety", "jest mi zimno", "boli mnie, źle się czuję", "chcę pić").

• Wysłuchać i wykonać proste polecenia dorosłych ("sprzątnij zabawki", "poukładaj książki", "usiądź przy stoliku").

• Posługiwać się słownictwem odpowiednim do wieku, mówić tak, aby otoczenie go zrozumiało.

• Skoncentrować się na jednej czynności przez kilka minut.

• Potrafi zostać pod opieką innych ( bez rodziców): dziadków, cioci, opiekunki. dziecko przyzwyczaja się do nieobecności rodziców i nabiera pewności, że zawsze po niego wrócą.

• Posiadać sprawność fizyczną stosowną do wieku. Pozwól dziecku na swobodę ruchową w każdej sytuacji w domu, na placu zabaw, w czasie spaceru - oczywiście pilnuj dziecka i asekuruj je w razie potrzeby, ale nie ograniczaj go słowami "nie dasz rady, bo się przewrócisz, bo się ubrudzisz".

3-latek:  Wskakuje obunóż jednocześnie na stopień, przeskakuje w rozbiegu w dowolny sposób przez przeszkodę, przebiega 25 metrów bez upadku, potrafi stać kilka sekund (2-4) z zamkniętymi oczami,schodzi po schodach, trzymając się poręczy (może dostawiać nogę do nogi), potrafi przejść trzy metry bez asekuracji na palcach, rysuje okrągłe formy ( kształt nie musi być idealny), potrafi złożyć kartkę na pół, nawleka koralik na sznurek.

3,5 -latek: Bez pomocy schodzi ze schodów (stawiając nogi naprzemiennie), przeskakuje obunóż przez przeszkodę, potrafi przejść po linii, stawiając stopę z stopą (3 metry), przynosi wodę w kubku, nie rozlewając jej (trzy metry), odbija balonik tak, by nie spadł na podłogę, przynajmniej kilka razy z rzędu, jeździ na trzykołowym rowerku, prawidłowo trzyma ołówek lub kredkę, rysuje kółko, buduje wieże z ośmiu klocków, potrafi rozwinąć cukierek z papierka, sam się ubiera potrafi skupić uwagę i skoncentrować się na jednej czynności przez kilkanaście minut.

Ubieranie dziecka do przedszkola

RODZICE ! Pozwólcie dziecku czuć się swobodnie w swoim ubranku, najlepsze do przedszkola są:

• spodenki, spódniczki na gumkę,

• bluzki wciągane przez głowę  z rękawkami dającymi się łatwo podciągnąć (przy myciu rąk, zębów, jedzeniu posiłków),

• buty bezpieczne, zapinane najlepiej na rzepy, dające się łatwo założyć (nie mogą to być: klapki, drewniaki, crocsy),

• kapcie łatwe do założenia zapinane na rzepy, na gumowej podeszwie (nie wskazane są skarpety antypoślizgowe, kapcie -skarpety),

• piżamka wciągana przez głowę, bez zbędnych guziczków i zapięć,

• dziecko najlepiej ubrać na "cebulkę", w razie potrzeby zawsze coś można zdjąć lub założyć,

Ubranie, które dziecko potrafi samodzielnie założyć, zdjąć, rozpiąć czy podciągnąć pozwala dziecku na samodzielność, daje poczucia sprawczości i osiągnięcia sukcesu. Swobodny strój umożliwia dziecku nieskrępowany udział we wszystkich aktywnościach - zajęciach i zabawie.

PROSIMY O PRZYNIESIENIE WYPRAWKI UZUPEŁNIONEJ O POSZWĘ NA KOŁDRĘ (160X200),

EWENTUALNIE JESZCZE DLA CHĘTNYCH MAŁĄ PODUSZKĘ (KTÓRĄ MOŻNA PRAĆ!)

JAK POMÓC DZIECKU   W OPANOWANIU UMIEJĘTNOŚCI  NIEZBĘDNYCH DO FUNKCJONOWANIA  W  PRZEDSZKOLU

  WYPRAWKA PRZEDSZKOLAKA

      ROZKŁAD DNIA